Linda: “Waarom is er geen ondersteuning
voor mensen na het verlies van een naaste? En als het er is, weten mensen het
niet te vinden. Huisartsen verwijzen soms naar een psycholoog, rouwdeskundige
of schrijven medicijnen voor. Maar is dit altijd de meest passende oplossing?”
Ze vond van niet en richtte in 2015 de Stichting Nabestaandenzorg op met de
overtuiging dat het medicijn voor rouw wel eens het lotgenotencontact kan zijn.
“Delen is toch heel vaak helen.”
Stichting Nabestaandenzorg is een plek
waar mensen gehoor vinden, ondersteund en begeleid kunnen worden, zowel 1 op 1
als in groepsverband, waar zij kunnen reflecteren, ervaringen kunnen delen en
ook de zin in het leven weer terug kunnen vinden. Een plek die gemakkelijk
gevonden kan worden en laagdrempelig is.
Linda: “Met de stichting wil ik ook de maatschappelijke
bewustwording stimuleren over het proces na overlijden en de eenzame tocht die
vaak gegaan moet worden. We moeten daar veel meer oog voor krijgen”.