En dan ligt je man in het mortuarium van het ziekenhuis waar jij werkt…

Datum : Het is even na 22 uur wanneer Rina thuiskomt van een gezellig etentje met haar vriendinnen. Ze pakt nog een glaasje wijn en gaat gezellig bij haar dochters Eva (14) en Belle (16) op de bank zitten en kijkt nog wat tv. Peter is met zijn maten motorrijden en zal ook zo thuiskomen.

Dan gaat de deurbel en staat er politie op de stoep…. Peter heeft een ongeluk gehad en blijkt opslag dood. Hij is overgebracht naar het mortuarium van het ziekenhuis waar Rina werkt.

Rina en de meiden blijven volledig verloren achter. Hun stoere man, vader, maatje en steun en toeverlaat is er niet meer. Ze zullen met z’n drieën verder moeten.

Zo’n maand na de uitvaart, wanneer de ergste hectiek weg is gaan de meiden weer proberen om naar school te gaan. Rina heeft goed contact met haar collega’s en ervaart daar veel steun aan. Het contact is wel op afstand, want de weg naar het ziekenhuis (met mortuarium) is voor Rina heel zwaar en ze raakt al in paniek bij het idee er naar toe te moeten. Haar teamleider heeft hier in eerste instantie begrip voor, maar na 2 maanden begint deze toch wat meer te pushen en begint verwachtingen op te leggen. Onder het mom van: ik begrijp heel goed wat je doormaakt.

Doordat de teamleider zo dwingend is en Rina niet aan deze verwachtingen kan voldoen stort Rina nog meer in en weet ze niet meer wat ze moet.

Als Nabestaandenbegeleider heb ik er voor Rina, Eva en Bella kunnen zijn. Ik heb met hen meegelopen, geholpen bij de afwikkeling van de nalatenschap, maar ik heb vooral kunnen bemiddelen tussen Rina en haar werkgever. De teamleider bleek vooral onwetend en had bedacht dat het goed was voor Rina om de stap naar werk te maken. Door hem meer inzicht te geven in het rouwproces en wat iemand nodig heeft om weer terug te keren naar werk gaf hem duidelijkheid.

Ik had Rina en de meiden een wettelijk geregeld Rouwverlof gegund in die periode, zodat zij om Peter konden rouwen en met z’n drieën een weg konden vinden in het veranderde leven. Nu heeft de invloed van een werkgever veel extra energie en emoties gekost. En dan te weten dat rouwen al zoveel energie kost en het energielevel al zo laag is. De werkgever heb ik geadviseerd om het rouwprotocol dat er wel bleek te zijn ook na te leven. We hebben deze samen nog aangevuld op verschillende punten.

Wanneer bedrijven een rouwprotocol hebben en er een wettelijk Rouwverlof is voor langere periode krijgt de rouwende ruimte om te rouwen en zich te hervinden en heeft de werkgever handvatten om de werknemer te ondersteunen. Of iemand gebruik wilt maken van het Rouwverlof is een tweede, maar als het er is biedt het mensen die het wel nodig hebben rust, tijd en ruimte…..

Wij hebben de petitie van het Rouwverlof ondertekend, jij ook?

Agenda

Naar de agenda