In april 2018 is onze moeder toch nog plotseling overleden. Onze vader was op. Hij heeft met zoveel liefde en aandacht voor zijn vrouw gezorgd dat hij de eerste maanden volledig zichzelf kwijt was. Met mijn 2 broers hebben we het graf mooi gemaakt en we houden de plantjes goed bij. We hoorde dat er in oktober een herdenkingsavond zou worden georganiseerd en mijn broers en ik hadden daar eigenlijk wel behoefte aan. Vader gaf aan dat het niks voor hem was en zei pertinent dat hij niet mee zou gaan. Wij hebben het zo gelaten.
Mijn vader is heel introvert. Praten over het verlies en het gemis dat lukt hem niet. Ook bij ons ging hij elk gesprek uit de weg. Een dag voor de herdenking hebben we het nog een keer aan hem gevraagd. Hij gaf weer aan dat hij niet wilde, omdat hij het waarschijnlijk niet aankon. Het verdriet was voor hem te groot. We hebben het ook nu weer even gelaten.
Om 16 uur s’middags belde hij mijn broer op en vroeg of er nog een plekje in de auto vrij was. Uiteraard! Hij wilde wel graag een escape dat wanneer het toch te zwaar voor hem was dat we dan weer naar huis zouden gaan.
De lichtjesavond begon om 19 uur. We hadden voor het hek afgesproken. Zodra we compleet waren zijn we als gezin naar binnen gegaan. Bij binnenkomst werden we heel lief ontvangen en kregen we een lichtje. Met het lichtje zijn we over de begraafplaats gelopen. We hebben naar muziek geluisterd, een kaarsje op het water gelaten en we hebben even in stilte in de kapel gezeten. Halverwege de avond werden op een centraalpunt de namen van de overledenen genoemd. Ook de naam van onze moeder. Wat is dat intens! We hebben elkaar op dat moment aangekeken en zonder woorden zoveel gedeeld.
Na het noemen van de namen zijn we met elkaar naar het graf gegaan en hebben we onze lampjes bij moeder neergezet. Toen begon mijn vader opeens te praten over het gemis van zijn vrouw en hoe erg hij het voor ons vind. We hebben elkaar vastgepakt en vastgehouden en samen een heel bijzonder emotioneel moment beleefd. Hoelang we zo gestaan hebben weet ik niet, maar dat het ons goed heeft gedaan weet ik wel. Het heeft ons zo veel dichter bij elkaar gebracht! We hebben vader naar huis gebracht. Hij heeft zijn lichtje meegenomen en bij de foto van zijn vrouw, onze moeder gezet. De volgende dag belde hij op om ons te bedanken en om te zeggen hoeveel hij van ons houdt.
Eric