Lien en Kees zijn 43 jaar getrouwd hebben 2 kinderen, 2 lieve schoondochters en 3 kleinkinderen. Lien en Kees hadden het prima waren net aan hun pensionering gewend tot Kees de diagnose Alzheimer krijgt. Moeilijke, verdrietige, eenzame en toch ook nog mooie jaren breken aan. Tot groot verdriet kan Kees na enige tijd niet meer thuis wonen. Lien bezoekt hem elke dag en helpt de verzorging mee met alledaagse klusjes. Na een kort ziekbed overlijdt Kees.
Tijdens het ziekteproces had Lien regelmatig nagedacht over de tijd als Kees er wellicht niet meer zou zijn. Ondanks dat ze met heel veel liefde voor haar Kees zorgde was ze zo moe en had ze nergens meer tijd en zin in. Ze zou vrede hebben met het overlijden en hoopte op rust en tijd om haar hobby’s (tennis, breien, wandelen etc) weer op te pakken.
De eerste weken na het overlijden was er nog veel aanloop en aandacht. Na een maand of 3 ebde dat weg en begon het lege huis aan Lien te knagen. Ze was nog zo moe en had totaal geen energie om überhaupt iets te ondernemen, maar het werd ook steeds stiller om haar heen. In de jaren dat Kees ziek was werd het sociale netwerk langzaam aan vervangen door een medisch netwerk. En dat was na het overlijden zo goed als uit beeld. Vanuit de mantelzorgorganisatie waar ze contact mee had werd ze nog regelmatig gebeld om te kijken hoe het gaat. Alhoewel ze steeds meer het gevoel had, ze was immers geen mantelzorger meer, dat ze daar niet meer paste vond ze dat contact fijn. Lien ging naar de huisarts om te praten. Ze had steeds vaker het idee dat ze het niet ging redden en dacht zelfs dat ze vast zat in haar rouw en verdriet.
De huisarts heeft naar haar geluisterd en Lien kunnen uitleggen dat haar gevoelens en emoties heel goed past bij wat ze de afgelopen jaren had doorgemaakt. Hij stelde Lien zelfs de vraag; ‘Hoe kan je na 3 maanden je leven weer op de rit hebben na een huwelijk van ruim 40 jaar en een ziekteproces van zo’n 5 jaar? Gun jezelf de tijd’ ‘Weet dat er meer mensen zijn die hetzelfde als jij ervaren. Zou je daar mee in contact willen komen?’ Dat wilde Lien graag.
Nog dezelfde dag heeft Lien contact opgenomen met Stichting Nabestaandenzorg. Daar kon ze deelnemen aan de gespreksgroep en ze was ook welkom bij de lotgenotenochtend. Ze vond het heel spannend om naar toe te gaan, maar ze werd zo warm ontvangen en ze kreeg meteen contact met Petra. Petra haar man was ook na een ziekbed overleden. Nu bleek Petra met dezelfde vragen te hebben geworsteld, maar het ging nu beter met haar. Er viel een last van Lien haar schouders en vanaf dat moment heeft ze weer vertrouwen dat het goed gaat komen en dat het leven haar weer zal gaan toelachen.
Stichting Nabestaandenzorg
Stichting Nabestaandenzorg heeft in het afscheidshuis Sterrenheuvel een informatiepunt waar mensen terecht kunnen met vragen en zorgen rondom rouw, verlies en nalatenschap. Tijdens het nabestaandencafé en de gespreksgroepen, die maandelijkse worden georganiseerd, kunnen nabestaanden ervaringen en vragen delen en troost vinden. Mocht het prettiger zijn om 1 op 1 met iemand praten over het verlies dan is het ook mogelijkheid om individueel contact te hebben met een ervaringsdeskundige vrijwilliger.
Wanneer je als (zorg) professional of naaste iemand een hart onder de riem wilt steken die te maken heeft met het verlies van de partner of levensgezel dan kan een gratis boeket bloemen worden aangevraagd op de website. Heeft u vragen of maakt u zich zorg om iemand die te maken heeft met het verlies van een dierbare dan kunt u contact opnemen via 023 8448201 of per mail info@stichting-nabestaandenzorg.nl