Mijn naam is Joke Vis en ik ben nu 65 jaar oud. Geboren in Utrecht als een na jongste van een gezin van 11. Op mijn twintigste ben ik naar Haarlem verhuisd om een opleiding te volgen als psychiatrisch verpleegkundige, in het toenmalige provinciaal ziekenhuis. Een beroep wat ik tot aan mijn prepensioen met veel liefde heb uitgevoerd en waar ik heel veel bijzondere mensen heb mogen ontmoeten. Na het overlijden van mijn vrouw ben ik veel gaan wandelen en heb ik ook uiteindelijk het verre reizen weer opgepakt. Ik kende mezelf als een natuur en buiten mens en in het buiten zijn heb ik mezelf weer teruggevonden. Ik tuinier en heb kippen en ik kijk en fotografeer heel graag vogels
Hoe ben je met Stichting Nabestaandenzorg in aanraking gekomen?
Ik kwam met Stichting Nabestaandenzorg in contact nadat mijn lieve vrouw Koby ten gevolge van ziekte was overleden. Dat was in 2015. Er bleken toen weinig activiteiten te zijn voor mensen met verlies die net als ik eigenlijk gewoon behoefte hadden aan troost en lotgenoten contact. Door dat ik Linda Frank ontmoete door een goede vriendin van mij heb ik de stichting zien ontstaan en groeien.
Wat is jouw rol binnen de stichting?
Ik hou van mensen en omdat ik zelf ervaren heb wat een bijzondere en zware klus rouwen is heb ik op een gegeven moment besloten vrijwilligerswerk te gaan doen bij de stichting. Ik doe individuele ondersteuning en de koffie inloop. En ook nu ontmoet ik bijzondere mensen, ieder met een eigen verhaal en een eigen weg. Ik reis een eindje mee zeg ik altijd.
Waar kunnen wij je 's nachts voor wakker maken?
Eh ja een orka in de zee bij Bloemendaal of een pinguïn op het strand maar eigenlijk droom ik nog steeds van de klop op de deur .. ik ben weer thuis.